MR głowy

Najdoskonalsza i najdokładniejsza technika obrazowania mózgowia i rdzenia kręgowego.

Badanie MR pozwala na ocenę tkanki mózgowej, z uwidocznieniem istoty białej i szarej korowej, jąder podkorowych, układu komorowego oraz wewnątrzczaszkowych odcinków nerwów  czaszkowych.

Ze względu na brak artefaktów pochodzenia kostnego, występujących w TK, badanie MR jest główną metodą oceny struktur tylnej jamy czaszki, ze szczególnym uwzględnieniem mostu i rdzenia przedłużonego.

Wskazania do badania MR obejmują w zasadzie pełne spektrum zmian chorobowych OUN.

Jako badanie wolne od ujemnych skutków biologicznych związanych z promieniowaniem X, stanowi doskonałą metodę kontroli pooperacyjnej i długofalowego monitorowania leczenia.

Wskazania:

•     wady rozwojowe OUN
•     zmiany nowotworowe i guzy mózgu, rdzenia kręgowego i kanału kręgowego
•     choroby demielinizacyjne (np. diagnostyka stwardnienia rozsianego – SM)
•     diagnostyka zmian niedokrwiennych mózgu i rdzenia kręgowego
•     choroby zwyrodnieniowe i degeneracyjne (np. w choroba Alzheimera)
•     schorzenia zapalne OUN: wirusowe, bakteryjne, grzybicze i pasożytnicze
•     anomalie i wady naczyń mózgowych – tętniaki, malformacje naczyniowe - (angio-MR)
•     niejednoznaczny obraz TK
•     obrazowanie oczodołów i struktur wewnątrzoczodołowych.

MR przysadki mózgowej

Badanie MR przysadki mózgowej wykonuje się w płaszczyźnie czołowej, stosując możliwie jak najcieńsze warstwy, w celu uwidocznienia zmian ogniskowych w jej obrębie, takich jak mikrogruczolaki oraz wzajemnych relacji z tętnicami szyjnymi wewnętrznymi i zatokami jamistymi. Ponadto pokazuje zmiany w okolicy nadsiodłowej, z oceną ew. ucisku na skrzyżowanie nerwów wzrokowych. Podanie środka kontrastowego pozwala na uwidocznienie granicy guza oraz jego stosunku do tętnic szyjnych wewnętrznych, zatoki jamistej i skrzyżowania  wzrokowego - jest to szczególnie istotne przed planowanym zabiegiem neurochirurgicznym.

Wskazania:

•     podejrzenie gruczolaka przysadki mózgowej - zaburzenia hormonalne lub objaw masy
•     podejrzenie guza pierwotnego okolicy wewnątrzsiodłowej
•     podejrzenie guza pierwotnego okolicy okołosiodłowej
•     poszukiwanie procesów przerzutowych.

MR kanału kręgowego i rdzenia w odcinku (C, Th, L-S)

Umożliwia uwidocznienie wszystkich głównych elementów kręgosłupa, w tym trzonów i łuków kręgów, krążków międzykręgowych oraz zawartości kanału kręgowego.

Rezonans magnetyczny jest jedyną metodą, pozwalającą na bezpośrednie uwidocznienie rdzenia kręgowego. Jest to badanie z wyboru, w przypadku podejrzenia procesu rozrostowego wewnątrzkanałowego, zarówno zewnątrz-, jak i wewnątrzrdzeniowego. (W przypadku podejrzenia zmian nowotworowych należy zawsze wykonać badanie MR, z dożylnym podaniem środka kontrastowego).

Pozwala ono na określenie stopnia ucisku na struktury wewnątrzkanałowe oraz stanowi podstawę kwalifikacji do badania operacyjnego.

Można je wykonywać również jako kontrolę po leczeniu operacyjnym, w celu oceny jego skuteczności i ustalenia dalszego rokowania.

MR jest najdokładniejszym badaniem w przypadkach choroby zwyrodnieniowej krążków międzykręgowych, uwidaczniającym zmiany wczesne, niewidoczne w innych technikach obrazowych. MR jest metodą z wyboru przy kwalifikacji chorych do zabiegu operacyjnego z powodu zmian zwyrodnieniowych (tzw. dyskopatii) oraz w monitorowaniu i ocenie skuteczności leczenia operacyjnego.

Do głównych wskazań do wykonywania badania MR kręgosłupa należy także ocena zmian pooperacyjnych, zarówno w przypadku procesu nowotworowego pod kątem doszczętności zabiegu i wykrycia wznowy, jak i w operacyjnym leczeniu dyskopatii, w celu różnicowania pomiędzy zmianami bliznowatymi i włóknistymi, spowodowanymi przez zabieg operacyjny, a wypukliną nawrotową krążka międzykręgowego.

Rezonans magnetyczny może być również przydatny w rozpoznawaniu zmian naczyniowych - malformacji naczyniowej, zarówno w trzonach kręgów jak i w kanale kręgowym i w rdzeniu kręgowym. podejrzenie malformacji naczyniowej wewnątrzkanałowej stanowi wskazanie do uzupełnienia diagnostyki o konwencjonalną angiografię.

Wskazania:

•     zmiany pourazowe i pooperacyjne
•     nacieki lub przerzuty nowotworowe
•     choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa
•     ocena patologii krążka międzykręgowego i przylegających do niego powierzchni trzonów kręgów
•     malformacje naczyniowe
•     wady rozwojowe.

MR układu mięśniowo-szkieletowego

Rezonans magnetyczny jest doskonałą metodą badania stawów, zarówno dużych takich jak staw kolanowy, ramienny, biodrowy, czy skokowy, jak również w ocenie małych stawów: nadgarstka, śródręcza i śródstopia. Badanie pozwala na bezpośrednią nieinwazyjną ocenę aparatu więzadłowego i ścięgien, łąkotek w stawach kolanowych, obrąbka stawowego w stawie ramiennym, chrząstki stawowej, obecności płynu w jamie stawu. Badanie MR umożliwia dokładną ocenę uszkodzenia kości, nie tylko złamania i ewentualnego przemieszczenia odłamów kostnych, ale również stłuczenia i obrzęku wewnątrz struktur kostnych, a także przeciążeniowych złamań podchrzęstnych niewidocznych w badaniach rentgenowskich.

Rezonans magnetyczny jest przydatny w wykrywaniu i ocenie stopnia zaawansowania zmian nowotworowych kości i tkanek miękkich. pozwala na określenie stopnia złośliwości guza, rozległości nacieku, zarówno w mięśniach jak i w kościach.

Badanie MR można wykonywać także w celu oceny zmian pourazowych i przeciążeniowych w mięśniach. Może pokazać zmiany zapalne, zbiorniki płynu, uszkodzenia ścięgien, o charakterze ostrym, jak i przewlekłe procesy zapalne.

Wskazania:

•     nowotwory łagodne i złośliwe kości
•     ocena nacieków czy przerzutów nowotworowych do kości i stawów
•     zmiany pourazowe w przypadku niejednoznacznego obrazu klinicznego i radiologicznego
•     przewlekłe i nietypowe stany zapalne kości i stawów
•     anomalie rozwojowe
•     choroba zwyrodnieniowa dużych stawów w przypadku niejednoznacznego obrazu klinicznego i radiologicznego.

MR jamy brzusznej i przestrzeni zaotrzewnowej

Szybkie aparaty MR posiadające możliwość badania na wstrzymanym oddechu lub w przypadku dłuższych sekwencji opcję bramkowania oddechowego, w znaczny sposób zredukowały zakłócenia obrazu pochodzenia oddechowego.

Za pomocą rezonansu magnetycznego można ocenić wątrobę, trzustkę, śledzionę i nerki. Możliwe jest uwidocznienie dróg żółciowych i pęcherzyka żółciowego bez stosowania środka kontrastowego, podobnie do cholangiografii konwencjonalnej - metoda ta zwana jest cholangiopankreatografią MR (MRCP). Podobna technika umożliwia uwidocznienie dróg moczowych z uzyskaniem obrazów zbliżonych do konwencjonalnej urografii.

Badanie jamy brzusznej za pomocą rezonansu magnetycznego powinno być wykonywane w przypadkach niejednoznacznego obrazu w tomografii komputerowej, a także w przypadkach, gdy wykonanie badania tomograficznego jest niewskazane, np. u pacjentów, którzy otrzymali duże dawki promieniowania jonizującego.

Wskazania:

•     rozsiane, ogniskowe zmiany w wątrobie i innych narządach miąższowych
•     procesy rozrostowe pierwotne i wtórne
•     nerka po transplantacji
•     kamica dróg żółciowych
•     choroba Leśniowskiego-Crohna, po doustnym podaniu roztworu laktulozy.

Badania naczyniowe MR

Zastosowanie specjalnych technik umożliwia uwidocznienie obrazu przepływającej krwi w naczyniach tętniczych i żylnych. Techniki te są wykorzystywane do badania tętnic szyjnych domózgowych oraz w ocenie naczyń tętniczych lub żylnych wewnątrzczaszkowych.

Tętnice domózgowe oceniane są przede wszystkim pod kątem drożności, w celu określenia stopnia zwężenia światła. Rezonans magnetyczny wykonywany wraz z dopplerowskim badaniem ultrasonograficznym - jako metody komplementarne - stanowią wystarczającą nieinwazyjną, kwalifikację do chirurgicznego udrożnienia światła tętnicy. Wprowadzona w ostatnich latach kontrastowa metoda badania tętnic szyjnych domózgowych wymaga wprawdzie dożylnego podania środka kontrastowego w czasie badania, ale charakteryzuje się bardzo wysoką zgodnością wyników z konwencjonalną inwazyjną angiografią cyfrową.

Do oceny naczyń wewnątrzczaszkowych nie stosuje się środków kontrastowych. Rezonans magnetyczny pozwala na uwidocznienie tętniaków, malformacji tętniczo-żylnych i naczyniaków żylnych. Stosowany jest także przy ocenie anomalii rozwojowych układu naczyniowego oraz do określenia stopnia zwężenia światła naczynia.

Większe możliwości nowoczesnych aparatów rezonansu magnetycznego pozwoliły na zastosowanie w badaniach klinicznych metody kontrastowej  angiografii MR. Jest to technika wykorzystująca pierwszy przepływ kontrastu w naczyniach tętniczych. Wykorzystywana jest głównie do badania tętnic płucnych, aorty brzusznej i pnia trzewnego oraz tętnic nerkowych. Wszystkie te badania wykonywane są na wstrzymanym oddechu, a czas ich trwania nie przekracza 30 s. Kontrastowa metoda badania naczyń znalazła zastosowanie również przy ocenie przepływu w tętnicach obwodowych, przede wszystkim kończyn dolnych, ale można ją wykonywać również w przypadku kończyn górnych.

Cholangiopankreatografia MR (MRCP), mielografia MR i hydrografia MR

Dzięki zastosowaniu specjalnych technik badania MR pozwalają w sposób nieinwazyjny (bez konieczności nakłucia oraz podawania środka kontrastowego) na uwidocznienie przestrzeni płynowych różnych narządów. W ten sposób można uzyskiwać obrazy pęcherzyka żółciowego, dróg żółciowych i trzustkowych, układu moczowego oraz przestrzeni płynowych kręgosłupa. Badanie dróg żółciowych i trzustkowych określane jest jako MRCP - cholangiopankreatografia MR, układu moczowego – hydrografia MR, natomiast kanału kręgowego – jako mielografia MR.

Technika ultraszybka, obrazy silnie T2 zależne z supresją tkanki tłuszczowej powodują wzmocnienie sygnału ze strony statycznego płynu z równoczesnym znacznym osłabieniem sygnału z tkanek otaczających i płynących w naczyniach.

Pozwala ocenić równocześnie zarysy wew. i zew. oraz zawartość pęcherzyka i dróg żółciowych i przewodu trzustkowego oraz ocenić stosunki anatomiczne w ich okolicy, a także rozpoznać obecność złogów oraz zwężeń nowotworowych, zapalnych i jatrogennych.

Metoda ta łączy w sobie zalety pankreatocholangiografii wstecznej, ultrasonografii i tomografii komputerowej

Przeciwwskazania do badania MR

Rezonans magnetyczny jest badaniem całkowicie bezpiecznym i może być wielokrotnie powtarzane.

Przeciwwskazania bezwzględne

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do wykonywania badania rezonansu magnetycznego są wszczepione u pacjenta urządzenia elektryczne i elektroniczne, a w szczególności:

• kardiostymulator,
• neurostymulator (np. implant ślimakowy),
• klips na naczyniu wewnątrzczaszkowym z materiału ferromagnetycznego,
• metaliczne ciało obce w gałce ocznej.

Przeciwwskazania względne

• klaustrofobia,
• metalowe ciała obce w tkankach miękkich,
• implanty ortopedyczne,
• sztuczne zastawki serca,
• trwały tatuaż, makijaż,
• protezy, implanty stomatologiczne,
• urządzenia monitorujące, dawkujące leki itp. (np. pompa insulinowa),
• ciąża – niewskazane w 1. trymestrze,
• jaskra.

O wykonaniu badania decyduje lekarz radiolog. W przypadku wątpliwości prosimy o kontakt telefoniczny z kierownikiem pracowni MR.

Przygotowanie do badania MR i jego przebieg

Rezonans magnetyczny nie wymaga specjalnych zabiegów przygotowawczych – wystarczy przestrzeganie następujących zaleceń:

Przygotowania do badania MR z kontrastem

• W przychodni należy być 30min przed badaniem, w razie spóźnienia należy poinformować o tym rejestrację pod numerem telefonu: 56 658 44 77
• 2h przed badaniem nie należy spożywać posiłków
• Z uwagi na czas trwania badania (od kilkunastu do kilkudziesięciu minut), podczas którego Pacjent musi pozostawać nieruchomo, bezpośrednio przed badaniem nie należy pić płynów, w szczególności moczopędnych (np. kawy).
• Nie ma potrzeby zmiany sposobu przyjmowania leków (badanie MR nie zaburza przebiegu prowadzonego leczenia farmakologicznego, a środki cieniujące stosowane w badaniach MR nie wchodzą w interakcje z innymi lekami i są w całości wydalane).
• Na badanie należy przynieść aktualny (do 3 tygodni) wynik poziomu kreatyniny.
• Nie ma potrzeby rozbierania się do badania, ubranie jednak nie może zawierać elementów metalowych (guzików, nitów, zamków błyskawicznych itp.).
• Ze względów bezpieczeństwa na badanie należy przyjść z osobą towarzysząca
• Na badanie należy zabrać 0,5l wody niegazowanej, w celu wypicia na polecenie pielęgniarki, nie wcześniej
• Na badanie należy przynieść wszystkie poprzednie zdjęcia RTG, TK oraz MR.
• Na dzień przed nie należy spożywać w nadmiernej ilości alkoholu oraz przyjść na badanie wypoczętym
• Bezpośrednio przed badaniem należy opróżnić pęcherz moczowy.
• Badanie odbywa się w temperaturze dochodzącej nawet do 25˚C, stąd też zalecana jest lekka odzież.
• Przed badaniem należy zdjąć takie przedmioty, jak biżuteria, okulary, zegarek, aparat słuchowy, protezy zębowe.
• Nie należy stosować makijażu oraz używać lakieru do włosów.
• Z uwagi na duże prawdopodobieństwo ich zniszczenia, do pracowni MR nie wolno wnosić: telefonów komórkowych, kart kredytowych, zegarków ani innych urządzeń magnetycznych i elektronicznych.
• Ze względów bezpieczeństwa do pracowni MR nie wolno wnosić żadnych ruchomych przedmiotów zawierających części metalowe (np. długopisów, kluczy, metalowych identyfikatorów, zapinek magnetycznych).  

Przygotowania do badania MR bez kontrastu

• W przychodni należy być 30min przed badaniem, w razie spóźnienia należy poinformować o tym rejestrację pod numerem telefonu: 56 658 44 77
• Nie ma potrzeby rozbierania się do badania, ubranie jednak nie może zawierać elementów metalowych (guzików, nitów, zamków błyskawicznych itp.).
• Na badanie należy przynieść wszystkie poprzednie zdjęcia RTG, TK oraz MR.
• Na dzień przed nie należy spożywać w nadmiernej ilości alkoholu oraz przyjść na badanie wypoczętym

Przed badaniem należy poinformować personel pracowni o:

• elementach metalowych w ciele
• neurosymulatorze (np. implant ślimakowy)
• metalicznym ciele obcym w gałce ocznej
• kardiostymulatorze, rozruszniku serca
• wszczepionej protezie,
• metalowym implancie w ciele,
• rozruszniku serca,
• wkładce domacicznej,
• jakichkolwiek metalowych zapinkach, śrubach, zaciskach naczyniowych,
• tatuażach,
• środowisku pracy, gdzie mogło dojść do wbicia opiłków lub odłamków metalowych,
• kulach postrzałowych tkwiących w ciele,
• wypełnieniach zębów,
• występujących wcześniej operacjach,
• ewentualnych uczuleniach na środki kontrastowe w trakcie poprzednich badań obrazowych,
• uczuleniach na leki, pokarmy, substancje chemiczne i inne,
• przewlekłych chorobach,
• lęku w czasie przebywaniu w zamkniętych pomieszczeniach (klaustrofobia),
• w przypadku badania z dożylnym podaniem środka cieniującego: skłonności do krwawień.
• w przypadku badania jamy brzusznej wskazane jest wcześniejsze zastosowanie środków hamujących ruchy jelit (np. Buscopan).
• pacjentom mającym problem z dłuższym pozostaniem bez ruchu, przed badaniem podaje się środki uspokajające.

w przypadku wątpliwości prosimy o zabranie dokumentacji medyczej dotyczącej owego elementu

 

PRZEBIEG BADANIA

Pacjent jest umieszczany w centrum skanera MR.
Należy zadbać o bardzo wygodną pozycję ułożenia, gdyż przez cały czas trwania badania pacjent musi pozostawać nieruchomo, żeby uzyskane obrazy nie były zniekształcone. Jeśli z powodu choroby pacjent nie jest w stanie spokojnie leżeć, powinny zostać mu podane leki uspokajające.

Czas badania waha się od kilkunastu do kilkudziesięciu minut. Znajdujący się wewnątrz magnesu pacjent cały czas ma kontakt z personelem.
Badaniu towarzyszą dźwięki, które wynikają z normalnej pracy urządzenia.
W uzasadnionych przypadkach istnieje potrzeba dożylnego podania pacjentowi środka kontrastowego

PO BADANIU

Nie ma żadnych zaleceń co do postępowania po badaniu MR. Po jego zakończeniu można prowadzić samochód.

 

W przypadku odebrania wyniku przez osobę trzecią lub wysyłki pocztą prosimy o pozostawienie upoważnienia w rejestracji.

Zasady bezpieczeństwa obowiązujące w pracowni MR

Samo stałe pole magnetyczne nie wpływa negatywnie na organizm ludzki, jednak przedmioty zawierające pierwiastki ferromagnetyczne (m. in. żelazo, kobalt, nikiel, niektóre stopy) są przyciągane przez magnes i mogą ulec przemieszczeniu, stwarzając zagrożenie zarówno dla badanego pacjenta, jak i personelu.

Spośród ciał obcych, mogących znajdować się w ciele pacjenta, potencjalnie niebezpieczne są na przykład:

• klipsy naczyniowe,
• sztuczne zastawki serca,
• protezy ortopedyczne i zębowe,
• różnego typu implanty,
• spirale antykoncepcyjne,
• odłamki pocisków, kul, śrutu.

Do gabinetu, w którym wykonywane są  badania nie wolno wnosić takich przedmiotów, jak:

• klucze,
• długopisy,
• metalowa biżuteria,
• inne ruchome przedmioty z metalowymi częściami.

Ponieważ w polu magnetycznym części magnetyczne i elektroniczne mogą ulec zniszczeniu, do gabinetu badań nie należy wnosić takich przedmiotów, jak:

• taśmy magnetofonowe,
• zegarki,
• karty telefoniczne,
• karty kredytowe,
• inne urządzenia elektroniczne i magnetyczne.